1876

(12 AĞUSTOS SALI)

Epeydir tutuyordum kendimi, bugün bırakıverdim.
Birkaç aydır içinde bulunduğumuz bu bekleme ortamının yarattığı stresi bastırmaktan, seni hep desteklemeye çalışmaktan biraz yorulmuştum, biraz da umutsuzluktan kaçmaktan...
Geçen haftayı senden uzak, deniz kenarında geçirmek beni hem rahatlattı, hem de biraz suçlu hissettim; yalnız başına şehrin en sıcak günlerinde üstelik de hastalanıp evde bunaldığını düşünürken.
Bir yandan da seni aramaya gitmedi elim pek, mesajlarına öylesine cevaplar yazdım-bugün düşündüm; neden?
Sanırım yorulmuşum, dedim ya.

Ağlamaya başlayınca ben de şaşırdım, anladım ki aslında hep tutmuşum kendimi bunca zaman.
Biraz üzdüm seni, hiç yük olmak istemediğim bu dönemde bir kaç saat meşgul ettim aklını belki ama- inan seni kaybetmekten korktuğumdan.

Bana sarılıp ayna karşısında, "Bir yolunu bulacağım, merak etme..." dedin, benim beklediğim tam da buymuş işte.