Çocukları neden bu kadar severiz, böyle sebepsiz- ben çok düşünürüm.
Bulabildiğim en hoş cevap şu oldu: Belki de, bizim çoktan gördüğümüz şeyleri henüz yeni keşfetmekte olup şaşkınlıkla karşıladıklarından, hayatın hepimize sırayla getirdiği kaçınılmaz durumları-aşık olmak gibi-saklamaya çalışmalarından, oysa bunlara artık fazlasıyla alışmış biz "büyükler"e halleri bariz şekilde göründüğünden sevimli geliyorlar bu kadar.
Tanıdık geliyorlar, defalarca izlediğimiz eski bir Türk filmine televizyonda bir pazar sabahı rastlamak gibi; yine güldürüyorlar, ne kadar bilindik öyküleri de olsa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder