(27 HAZİRAN SALI)
Bana 2 yıl gibi gelen yaklaşık 2 haftalık çekilmez bir uzaklaşma döneminin ardından, çok zorlanmadığım ilk gün bugün. İletişimimiz, ay başındaki seviyesinden gerilemiş olsa da, bir düzeyde devam ediyor. Beklediğim sohbetler, buluşmalar olmasa da; uzaktan varlığını gösteren ufak destekler sürüyor. Sanırım buna alışmak zorundayım ve sanırım alışıyorum.
Kızlarla birlikte denize girdik; başta istemediler, belki biraz üşüdüler ama sonra Leyla çıkmak istemedi. Onları tutarken biraz yorulduk ve yandık plajda. Kitabı çok severek okuyorum öğlen uykularında.
İlk günlerimiz yalnız geçti burada; gelirken yemek getirmemiş olsak hiçbir şey hazırlamaya vaktimiz olmaz. Bugün arkadaşlarımız katıldı, biraz nefes aldık. Öyle bir kaos ki ikiz bebekli tatil; ne kahvaltı ne akşam yemeği sofrasına beraber oturamıyoruz. Onlar bütün gün bira içerken ben içemiyorum. Daha sahilde yürümeye fırsatımız olmadı, Artur'u görmedim bile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder