(2 AĞUSTOS ÇARŞAMBA)
Kızlara balkonda oynasınlar diye su koymuştuk havuza, ben içeride çalışma masamdayken ağlama seslerini duydum. Önce hemen kalkmadım, devam edince bir bakayım dedim, mutfağa girdiğimde gördüğüm manzara; kızlar suda ayakta duruyor, Vera ağlıyor ve yardımcımız ona eğilmiş bakıyordu. "Bacağım acıdı" dediğini fark edince sudan çıkarıp aldım Vera'yı ve suyu ılıtmak için kettle dan sıcak su dökerken bacağına geldiğini öğrendim. Yardımcımız "Fazla sıcak değildi" dese de Vera'nın ağlamasının durmayışından ve birkaç dakika içinde kızaran bacağından anlaşılan döktüğü suyun epeyce sıcak olduğuydu. Bir şekilde bu akılsızlığı yapmış olması bir yana, olaya müdahale edememesi, bana haber vermeyişi, hiçbir şekilde krem sürmek veya buz tutmak aklına gelmeden öylece kalakalması sinirimi bozdu. Başta ben de tam olarak durumu idrak edemedim, düştü sandım. Bir şekilde sakinleştirmeyi başardık, krem sürdük, ama durup durup ağlayınca ciddi bir şey yaşadığımızı fark ettim.
Garip bir şekilde yardımcımıza öfkeli hissetmiyordum ve bağırıp çağırmadım hiç. Başkası olsa ne yapardı, gayet sakince sadece Vera'nın acısını hafifletmeye odaklandım ve neden hemen aksiyon alamadığını gündeme getirdim. Akşamüstü yanık bölge iyice kızarınca ve gece de rahatsız geçince elbette içten içe gergin hissetmeye başladım giderek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder