Bugün vaziyetimden beklenmeyecek kadar enerjiğim ve tüm işlerimi hallettim bezdirici sıcağa rağmen.
Beşikler geldi, böylece ikizlerin odasının ilk elemanları alınmış oldu ve garip bir heyecan duydum!
Onlar için rengarenk bir dünya hayal ediyorum, umarım istedikleri gibi olur...
Akşamüstü hazırlanıp konser için Emirgan tarafına doğru yola çıktık. Fazla vaktimiz yoktu, ama rahat yetiştik ve yakında bir park yeri bulduk.
Sabancı'nın terası eser diye ceket getirdiğime güldüm, öyle basık bir sıcak vardı ki gece boyu terledik! Yokuş beni epeyce zorladı, yine de terasa tırmanmamıza değdi; İstanbul'u nasıl özlemişim... Bir seferinde de sadece sahilde yürümeye gelelim buraya, dedim.
Bilal Karaman ile davul&zurna caz konseri beklediğimden daha alaturka, fakat eğlenceliydi. Bu ay sonuna doğru iyice ağırlaşacağım için pek dışarı çıkamayacağımı söylüyorlardı, ben de acaba bilet aldığımız bu etkinliklere gelebilecek miyim diye endişeleniyordum. Bunu hatırlayınca bu gece burada olabildiğime, hatta yokuş çıkmanın dışında gayet konforlu hissettiğime çok sevindim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder