(24 AĞUSTOS SALI)
Bu sabah daha iyiyim, yoga ile güne başlayıp kendime yine karbonhidratsız bir kahvaltı hazırlıyorum.
Aromaterapi atölyesinden sonra kendime hazırladığım yüz yağım bitmiş, yeni bir karışım hazırlıyorum.
Kendime bakmak ve sağlığım hayatımın ilk önceliği şu aralar...
Öncelikler demişken, artık görüşmek içimden gelmeyen arkadaşımı düşünüyorum. Neden telefonlarına çıkasım geliyor genelde? Konuşunca kötü hissetmiyorum aslında, ama aramıza ciddi bir mesafe girdiğini hissediyorum. Sanırım bu bir öncelik meselesi; son yıllarda ikimizin de hayatındaki öncelikler belirlendi ve yeni koşullarımız birbirine pek uymuyor. Çoğunlukla ona kendi durumumu anlatırken hiçbir şeyden habersiz olduğunu fark edip sinirleniyorum, tercih ettiği hayatın boşluğunu itici buluyorum. Ona içimi açtığım günleri hatırlıyorum, ama 2 senedir belki 2 defa görüştük ve artık aynı yerde değiliz. Yakın hissedebileceğim biri değil artık, sadece ara sıra konuşacağım bir arkadaşım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder