1235

20 yıl oldu ve ben hala bazı gecelerde babam gelsin diye ağlıyorum.

Şaşıyorum doğrusu; en tatlı hatıralar bile silinirken, acı zamanla hiç hafiflemez mi?
Öyle böyle değil- kıvrana kıvrana ağlıyorum, kusacak gibi tıkanıyorum, iki-büklüm kıvrılıyorum ve en içten sesimle incecik, sayıklıyorum: "Lütfen baba, beni al... N'olur al kurtar beni..." Hiç duyulmayan çığlıklar sarsıla sarsıla birbiri ardına kurşun gibi yağıyor ıslak yastığıma.

Buralarda yapamayacağımı hissettiğim her seferinde, her yenilgimde, yalnız kaldığımda onu giderek daha beter özlüyorum.