(20 NİSAN PERŞEMBE)
Pazarın kurulduğu sokaklardan birinde yürüyordum, önce pazarcıların bağırışlarını duydum, sonra ara sokakta debelenen fareyi gördüm. Karganın teki durup durup fareyi didikliyor, fare nedense paralize olmuş gibi asla kaçamıyor, ama yaralanmış gibi de görünmüyordu pek. Herkes birbirine kargayı kovalamasını söylüyor ama kimse bir şey yapmadan izliyordu, ben hemen gittim, bir poşet buldum yerde, fareyi tuttum, pazarcı taşların altında bir delikte yuvası olduğunu söyledi, oraya bıraktım. Belki benden sonra fare yine çıkmıştır, karga da onu öldürmüştür, bilemem, ama ben oradayken olmasına izin vermedim. Belki bu doğanın kanunu olabilir, ama karganın o fareyi yemeye ihtiyacı yoktu, sokak kedi maması doluydu ve hiçbir canlının acı çekişini seyretmek istemem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder