(11 MART CUMARTESİ)
Belirsizlikle kalmak gerçekten zorluyor beni, Şubat başındaki depremden sonra hayatım(ız) alt üst oldu bir anlamda ve hiçbir şey ilerlemiyor sanki. Gökyüzü de bu enerjide; bekleyin, yeni bir sayfa açmadan önce hala son düzlükteyiz, diyor...
Neyi beklediğimizi bilmeden bekler gibiyiz; İstanbul depremini mi bekliyoruz, sonumuzu mu, felaketi mi...? Hayatın normale dönmesini mi, pandemidekine benzer hislerle, kapana kısılmış ve karanlıkta... Peki, ben neyi bekliyorum böyle, hem ürkek hem hevesli- ilgi görmeyi mi, sevilmeyi beğenilmeyi mi? Bunun için artık yeterince büyümedim mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder