Hayatım; olduğu haliyle öyle zor, öyle kuru ve tatsız ki; kendime bir kaçış arıyorum.
Sadece sorumluluk ve görevlerden ibaret gibi geliyor, bunalıyorum.
Başka bir anlam katmak ihtiyacı hissediyorum, daha doğrusu hayatın anlamının farkına varabilmek, her gün, her an...
Deniyorum; yıllardır yüzeysel keyiflerle yetinmiyorum ve deniyorum.
Geldiğim noktada hala özgür hissetmiyorum, daha aklı başındayım ve daha dayanıklıyım acıya, ama acı hep yerinde duruyor.
Hala o yetersizlik hissi ve yetinmeyiş, o arayış ve hasret içimde duruyor. Biliyorum- bu beni diğerlerinden farklı kılan şey, ama bazen taşıması zor geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder