(4 MART CUMARTESİ)
Kızlarla bahçede geçen dolu dolu bir gün.
Böyle günlerde, bazen daha baştan sıkıldığımı, kendimi bulunduğumuz ortama veremediğimi fark ediyorum. Çok çabuk ilgim dağılıyor, hep başka şeyler düşünüyorum bir yandan ve ikide bir telefonuma bakıyorum. Ben bile böyleysem, herkes nasıl kim bilir ve zavallı güzelim çocuklar nasıl da yalnız büyüyorlar...
Oysa insanın yavrusuyla oynaması kadar tatlı bir uğraş olabilir mi? Daha önemli ne olabilir hayatlarımızda o sırada, gerçekten?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder