3334

Bir iki gündür kendime gelemiyorum, hayallere dalıp gidiyorum.
Uyur gezer gibiyim gündüzleri, gece oturup kalıyorum.

Ayıp mı bilmiyorum, bir suçluluk duygusu elbette var. Yine de beni heveslendiren tek şey bu hayallerim şimdilik. Sonbaharda belki gerçekleştirmeye adım atacağım, beni çok korkutan ama çok da heyecanlandıran bu hayalleri...

Her şey hayal etmekle başlamaz mı? Benim hep hayallerim gerçek oldu; kendi kendime düşlediklerim hayatıma girdi. Bu kez de aynı olur mu, göreceğiz.

Kendim için bir şeyler yapmaya karar verdim bu sonbahar, tatil dönüşü. 10 yıl önceki fotoğraflarımda ne kadar güzel olduğumu görünce kendime bir söz verdim: ne iş ne ev sorumluluklarının beni tüketmesine izin vermeyeceğim ve kendimi her şeyden, herkesten önde tutacağım. Bir 10 yıl daha geçirdikten sonra geçmişe bakıp üzülmeyeceğim, yapamadığım şeyler için pişman olmayacağım. Zor da gelse deneyeceğim ve öğrenmeye çalışacağım, yepyeni bir sayfa açacağım kendime.

Sonrasını bilemem, bana ne getirecek ne götürecek-ama buna ihtiyacım olduğunu biliyorum. Yeni insanlar tanımak, kendimi rahat hissedebileceğim yeni bir yer bulmak, yeni bir şeyle meşgul olmak...

Hayallerimin peşinden gideceğim, eskiden olduğum gibi cesur ve tutkulu! 10 yıl gençleşmişim gibi...