3229

(28 NİSAN CUMARTESİ)

 Sonunda tüm stresimizi geride bırakarak yollara düşüyoruz- şehre ara veriyoruz 2 günlüğüne, trafiğe ara, işlere ara, sıkıntılara ara...

 İstikamet Cunda! Daracık taş sokaklardan kıvrıla kıvrıla, sakız kokulu ada havasında, zeytin ağaçlarının rüzgarında...

 Otelimiz ne kadar sade, her yer nasıl da sakin, hava mis gibi... İyi ki gelmişiz, keşke hep burada yaşasak, gerçek hayat bu çünkü...

 Mercan çiçekleri, gelincikler, papatyalar, yaseminler arasında yürüdük, kedileri köpekleri besledik, karadut ağaçlarını yağmaladık ve çocuk olduk yeniden!

Akşam yemeğine Deniz restorana oturduk; mezeler enteresan ve hepsi lezzetliydi. Belki 2 ay belki daha fazla olmuş rakı içmeyeli, bize bir güzel geldi... Otlu kalamar, soslu cibes, karidesli levrek sarma, kaşarlı fırın istridye, sardalya ızgara-denize doyduk!

Müthiş bir rahatlama, iliklerime kadar dinlendim...