(27 MART SALI)
Bir türlü hayata yetişemediğimi hissediyorum!
İnsanlar nasıl ayarlıyorlar da her şeyi sıkıştırıyorlar bir zaman bulup hayret!
Cilt bakımı, doktor randevusu, bahar temizliği, websitesi güncellemeleri hepsi beni bekliyor, bir yandan da gündelik işler zaten tüm vaktimi alıyor. Sanırım daha az uyumam gerek-bakalım.
Bugün de hem biraz ayakkabı boyadım, hem dükkana geçip gönderilerimi verdim ve siparişleri kontrol ettim, hem yemek yaptım akşam için.
Yemekten sonra eşimle kalan vaktimizde bir film izleyelim dedik, klişe bir korku filmi seçtim. Tabi ki kötüydü, ama olsun. Bende bir tuhaflık var galiba... Rahatlamak için korku filmi izliyorum.
Diyeceğim; hani akşamdan kalma uyandığım sabahları, evde yatarak, bomboş geçirdiğim günleri özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder