Sonunda, kendimi daha iyi hissederek uyandığım bir gün!
Öyleyse hızla halledebilirim işlerimi; önce gönderiler hazırlanacak, ardından kendime biraz bakım yapmak için vakit ayıracağım biraz, sonra da acil sipariş olan bir çift ayakkabı boyayacağım...
Bu arada takip edilecek detaylar, ödemeler, müşteri mesajları var geri dönülecek.
Yarın yola çıkmadan önce mümkün olduğu kadar her şeyi elimden çıkarmaya çalışıyorum, bir yandan da kendi kendime konuşup duruyorum-sinirliyken hep yaptığım gibi.
İnsanların haddini bilmeyişi beni çok öfkelendiriyor, neden ben onlar gibi değilim mesela?
Herkes mesafesini koruyabilse, hayat çok daha güzel olacak!
Yakın arkadaşım bile olsa, haftanın neredeyse her günü, eşim işten eve geldikten sonra arayıp uzun uzun telefonda konuşmasına sinir oluyorum. Zaten haftanın 1 bilemedin 2 gecesi kocam evde bu aralar, zaten ayrı kalıyoruz ve istediğim kadar görüşemiyoruz-bir de milletin işini gücünü dinleyip duruyoruz her akşam.
Arkadaşlarla dertleşmek elbette hepimizin ihtiyacı, ama biz artık her seferinde aynı konuları konuşuyoruz-futbol yorumcularına döndük!
Bıktım artık; filanca fabrikanın hangi müdürü gitmiş, kimin pozisyonu değişmiş, beni alakadar etmeyen konuları dakikalarca dinlemekten. Benim de işimle ilgili anlatacaklarım var, eşime evle ilgili bir şeyler sormak istiyorum belki ailevi bir mevzuyu açacağım... Fırsat kalmıyor ki! Sabah akşam arkadaşlarımıza telefonda brifing vermekten baş başa kalamıyoruz.
Biraz bencillik değil mi bu? Bundan sonra izin vermeyeceğim, hakikaten sinirlendim bugün artık sabrım taştı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder