2887

(20 MAYIS CUMARTESİ)

Bugün kahvaltıdan sonra komşu köyler, gezmeye çıkıyoruz, ilk durağımız Adatepe.

 Hava dünden sonra açtı, gündüz epey sıcak oldu. Turist akınına uğradı buralar, tur otobüsleri dolunca huzur da kaçmaya başladı azıcık...

 Tam 10 yıl önce gelmiştim buraya, eski arkadaşlarla yazın, Burhan abinin bu köyden ev alıp onardığını biliyorum.

 Aslında pek değişmemiş, yine meydan kahvesi ve taş mektebiyle aynı havada, belki daha kalabalık bu kez...

 Zeytinyağı müzesini zaten hatırlıyorum buranın, zeytin sütü yapan bir çiftin mekanını da gezdik bu sefer.

 Daha da şık yerler açılmış elbette, Refika cafe onlardan biri; adeta Kaş tadında, hatta belki Alaçatı ayarında...

 Yasemin kokuları altında, ev yağımı az şekerli limonatalarımızı içip, yine ev yağımı sakızlı dondurmamızı yedik.

 Sanırım tatilin en güzel yeri burasıydı, akşama kadar memnuniyetle oturabilirdim burada.

 
 Fiyatları biraz pahalı bulduk ama, burada böyle bir yer yaratmak ve sürdürmek kolay olmasa gerek...

 Adatepe Yeşilyurt'a kıyasla daha turistik bir köy, belki müzenin ve Zeus Altarı'nın yakınlarda olmasındandır.

 Serinleme molasının ardından düştük yollara ve altara doğru tırmandık biz de, çam kokuları arasında binlerce yıllık kalıntılara doğru...

 Çalılara bağlanan çöplerden ve fotoğraf paylaşmaktan başka telaşı olmayan yerli gezginlerden bahsetmiyorum, sırf havasını solumaya gelmek lazım.

 Adım sayımız günde 10bini bulunca, yaktığımız kalorileri geri almak için en keyifli yolları denedik: bu akşam yemeğimiz Çetmihan Otel'de.

 Sınırlı bir menüsü var, yine manzarası ve atmosferi şahane. Dünkünden bile daha güzel geldi burası bize.

 Çilekli elmalı semizotu salatası, yaprak sarma ve buğday salatasını bir şişe Suvla beyaz şarabına meze ettik...

 Ardından gelen sıcaklar falafel ile güveçte sütlü patlıcan çok lezzetliydi gerçekten. Ana yemeğe yerimiz kalmayınca, doğrudan tatlıya geçtik.

Kahvelerimizin yanına cheesecake söyleyip bahçede kapanışı yaptık. Buraya kesinlikle önceden yer ayırtıp gelmek lazım, köyün en güzel yeri.