2289

Ben sizler gibi değilim, hiç de olmadım.
Benim ayaklarım yere basmadı bir türlü, hercailiğimden değil.
Kredi kartı ekstreleri ve mevduat hesapları yeni yeni girdi hayatıma, bilmezdim.
Arabam var kullanmıyorum, sadece bazen rüzgara saçlarımı bırakacağım ay çiçekli uzun yollar hayal ediyorum...
Telefonumda yol durumu aplikasyonu yok, trafikte kaçış güzergahları bilmem.
Gazeteleri kağıttan okuyorum hala.
Ben hiç işe girmedim, dolayısıyla hiç işten çıkmadım.
Kıdem tazminatından bihaberim, kurumsal hayatım 1 aylık stajımdan ibaret.
Staj yaptığım firmanın Güneşli'deki yerleşkesine her sabah 5:30da uyanıp gitmek zorunda kalmaktan nefret ettiğim için, okulu 1-2 sene uzattım.
Ben okula girdiğim sene bir gün kafama estiler, okulu bıraktım.
Sizler gibi değilim dedim ya; tuhaf ve anlaşılmaz biriyim.
Dışarıda yürürken çoğunlukla yere bakarım, insanların arasında çok farklı olduğumu hissederim genelde ve onlardan kaçarım.
Mümkün olsa, hiç bir insanla konuşmadan yaşamayı tercih ederdim-mesela ıssız bir adaya düşmeyi isterdim lisedeyken.
Kendimi bildim bileli hayalperesttim; bazen düşünerek saatler, günler geçirebilirim.
Susanların yanında daha rahat ederim konuşanlardan.
Çalıştığım şirket beni sık sık yurtdışına gönderseydi mesela, belki bir seferinde geri dönmeyebilirdim.
Kafayı kırıp orada kalır, kayıplara karışır ve telefonumu kapatabilirdim.
Ben ölümden hiç korkmadım, arada düşlerim.
Hayat üzerime çok gelirse kestirip atmayı seçebilirim-bir gece kendimi köprüden atma özgürlüğümü hep elimde tutmak isterim.
Benim hiç spor salonu üyeliğim olmadı.
30 yaşıma yaklaştım, hala gündelik hayat denilen rutine ayak uyduramıyorum.
Dünyanın uzaylılarca işgal edilmesini hevesle bekliyorum!
Kariyer sahibi değilim, olmayı hedeflemiyorum.
Amatör ve keyfi çalışmayı tercih ediyorum, bir gelecek planım yok.
Tıkandığımı hissettiğim yerde her şeyi bırakıp gidebilmeliyim.
Dedim ya; ben sizler gibi değilim, hiç olmadım.