Ölülerimize Fatiha
Geriye dönüp baktığımda; ne berbat zamanlar geçirmişiz!
Şimdi inanamadığım bütün bu olanlarla o zaman nasıl baş etmişim, her şeye rağmen yanında kalmaya nasıl devam etmişim şaşıyorum.
Geçmişimizin dev anıt mezarına bakmak bugün hala ürkütüyor beni, ara sıra ölülerimizi analım ki; dirilmesinler.
Kimleri kimleri gömdük oraya, hep bizi hiçe sayan dış kapının dış mandallarını...
Biz olmamıza fırsat vermeyen, saygı duymayan kötü niyetli mutsuzları...
Habire senden ara sıra da benden bir şeyler bekleyen, talepkar asalakları...
Orta yaş bunalımında, boşanmış, kaybolmuş yitik zavallıları...
Başımız sağ olsun diye öldürdük onları, var olduk.
Bugün her şey bambaşka bir ışık altında parlıyor: umut dolu, pırıl pırıl, yeni...
Yine de kabuslarımda, korkularımda hatırlıyorum bazen gömdüklerimizi.
Haydi onlara birer Fatiha okuyalım şimdi-ve mezarlarında tepinip dans edelim- gel!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder