(30 HAZİRAN PAZAR)
Kekremsi Pazarlar
Kekre; acımtrak, ekşimsi ve buruk tat...
Akşam tam yalnız kalmış, çalışmaya oturmuş ve daha oturur oturmaz içim sıkılmıştı ki; sevindirici bir telefonla erkek arkadaşım buluşabileceğimizi söyledi. Apar topar giyinip çıktım, hem sevinmiştim, hem de sevinememiştim-böyle acayip hallerdeyim son haftalarda. İnsan bazen sevineceği yerde sevinemez ya, buruktur içi, öyle...
Neyse apar topar bir filme girdik, ne olduğumu alamadan kendimi zombilerin dünyayı ele geçirdiği bir aksiyon filminde buldum; belki iyi de oldu hani, kendi gerçekliğimizden sıyrıldık. Ama ben henüz atlatmakta olduğum sıcak durumu konuşmak, paylaşarak soğutmak istiyordum önce!
Filmde bir iki defa birbirimize minik kuru öpücükler kondurmamız ve el ele tutuşmamız, son 4 yılımın en zor günlerinde yalnız kalmış hissetmeme, mecburen ayrı geçirilen bunca zamana, yitirilen güzel günlere rağmen, sevgili olduğumuzu anımsatmaya yetecek mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder