(15 HAZİRAN CUMA)
Biraz gecikerek de olsa sahil akşamları sezonunu açtığımız için çok mutluyum; yine o meşhur ekoseli örtümüzü serip-biraz kirlenmiş de olsa-buz gibi çilek ve kirazlarımızı getirip, bira yanına leblebimizi de alıp çimenlere serildiğimiz, lakayt sohbetler ettiğimiz ve görüşmediğimiz günlerde olanları anlatarak arayı kapadığımız, flörtöz gülüşlerle sohbete ara verip küçük küçük öpüştüğümüz, sonra gene yere uzanıp henüz batan Güneş'in son ışıklarında parlayan tek yıldız olan Venüs'e bakarak şarkı söylediğimiz, ölen bir arkadaştan bahsederken ağlamaklı olup birbirimizi teselli edercesine okşadığımız, gelen geçene bakıp bazısına güldüğümüz, akşam rüzgarında hafif ürperdiğimiz, bakınca gözlerimizin içinin güldüğü o harika avarelik günlerini nasıl da özlemişim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder