1012

(31 MART CUMARTESİ)

%50

%50 şansı olduğunu öğrendi genç adam.
Oysa sigara içmiyor, geri dönüşüm bile yapıyordu.
Ama işte, kader bu ya-bir gün öylece birdenbire kanser olduğunu, kemoterapinin işe yaramadığını, ameliyat olması gerektiğini ve fakat bunun da kesin çözüm olamayabileceğini öğrendi.

İçimden düşündüm; hepimiz aslında her gün-herhangi bir gün... ölebiliriz!
İnsan, öleceğini bile bile yine de yaşayan tek varlık.
Yine de ölmeyecekmiş gibi yaşayan!

Bu sırada şimdiye kadar neleri hiç yapamadığını fark etti genç adam.
Hiç gitmediği yerleri, hiç sürmediği arabaları özledi birden.
Hayatındaki fazlalıkları attı, mecburen yanında kalmaya çalışan ama beceremeyen kız arkadaşından kurtuldu.

Ben en arkadaki loveseat'te izlerken düşündüm; böyle bir şey başına gelseydi, seni asla bırakmazdım.
Yanında kalırdım, hayatını güzelleştirmeye, kolaylaştırmaya çalışırdım.
Yine de pek çok şeyi birlikte hala yapabildiğimizi ve yaşamaktan zevk alabileceğimizi göstermek isterdim.
-Ki beni ve yaşamı bırakıp gitmeyesin...

Sense beni istemeyeceğini söyledin yanında.
Kimseyi istemezmişsin, benle ilgili değilmiş yani-
"Özrü kabahatinden beter" diye bir deyim vardır...
Benden yardım istemeyişine mi üzülsem, senin için "herkes"ten biri olduğuma mı kırılsam,
son günlerini benle geçirmek istemeyişine mi ağlasam, bilemedim.