(17 AĞUSTOS)
2 haftadır ertelediğimiz planı bu sabah yapalım dedik, uykusuz ve yorgun da olsam kızları arabaya oturtup annemle caddeye yürüdük. Her zamanki cafede kahvaltı edeceğiz; bizim için ufak bir ödül...
Ajanstan ve tanıdık vasıtasıyla gelen yardımcı adaylarıyla görüşmeler bir ileri iki geri devam ediyor bu arada: son andan görüşmekten vazgeçenler, sabah erken gelemem diyenler... Sinirlenmemek çok zor gerçekten, işe ihtiyaçları yok sanıyorum ki. Zira aslında istediğim çok bir şey değil, sadece olması gereken. Daha fazla kendimi bunların gelgitleriyle yormak istemiyorum, böyle de çok yoruluyoruz ama, ne yapalım. Böyle devam edeceğiz gibi görünüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder