Fazla mı sinirlendim, kontrol edemedim mi kendimi diye sorguluyorum. Belki daha sakin kalmayı başarabilirdim, ama ellerim titriyor ve kalbim çarpıyorken bir iki nefeslik durmayı başarabildim.
Bu sabah yine erkenden uyanıp, tüm yorgunluğumun üstüne yine de her şeye yetişmeye çalıştığım bir güne başladım. Yine geç gelen ve çok rahat görünen yardımcımıza bir daha gelmemesini söyledim. Bunu idrak etmesi ve hazmetmesi birkaç saatini aldı. Bu süreyi gereksiz tartışmalarla geçirdik.
Sonuç: öğleden sonra kuş gibi hafiflemiş hissediyordum ve evet biliyorum ki çok zor olacak benim için tek başıma ikizlere bakmak, bir yandan çalışırken. Yine de böyle olması gerekiyordu ve memnunum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder