(7 MART)
Mart'ın ilk haftası geçti bile ve ben hala hayatımda değiştirmek istediklerimi dönüştürmeye başlayamadım. Kendime kızmakla anlayış göstermek arasında gidip geliyorum- doğum sandığımdan da büyük bir travma imiş... Ruhen, bedenen bambaşka birine dönüşmüş olarak uyanmak ve her gün yetersizlik hissinden süper kahramanlık egosuna savrulmak...
Varsın 1 senem de böyle geçsin, ne olur? 2 yeni can katıldı hayatımıza, hiçbir şeyin eskisi gibi olmaması da çok normal, benim bu yeni dizene çabucak alışamamam da. Kendime izin veriyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder