(5 MART)
En sevdiğim yerde olmamıza rağmen keyifsizim bugün, dalgınım.
Akşamüstü komşuların sıcak şarap davetini kıramıyoruz, kızlarla gidiyoruz. Ama birden kalabalığa girince ürken kızlar aynı anda çığlık çığlığa ağlamaya başlayınca ne yapacağımızı şaşırıyoruz.
Ne yapsak sakinleşmiyorlar, mecbur eve dönüyoruz ve hatta evde de sakinleştiremiyoruz. Ne oldu, neden bu kadar korktular, nasıl bir travma geçirdiler kendi küçük dünyalarında bilemiyorum, ama uykusunda bile hıçkırıyor Leyla ve benim kalp atışlarım hiç yavaşlamıyor. Ağlayacak gibi hissediyorum ben de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder