(10 OCAK)
Dün fark etmeden çok yorulmuşum, kendime gelemiyorum bir türlü. Hava da öyle kasvetli ki, gözlerim açıkken de uyuyor gibiyim. Geç de olsa siparişleri toparlamaya, müşterilere geri dönmeye çalıştım işte.
Hayatımın normale dönüp dönmeyeceğini, veya ne zaman eskisi gibi olacağını bilmeden, belirsizlik içinde geçen aylar... Pandeminin ilk dönemine benziyor şu aralar ruh halim; belirsiz bir tarihe kadar devam eden bu süreçte motivasyonumu bulmakta zorlanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder