Yağmur mevsimi yaklaşırken
Eskiden, hayatın bize her gün yeni deneyimler vaat ettiği zamanlarda, Beyoğlu'nda tanıştığımız bir abimizin vefat haberini aldığımız bu Eylül akşamı, onu anarak bir kadeh buzsuz rakı doldurduk sofrada.
Bahçede mangal yaparken hava çabucak kararınca sonbaharın gelmekte olduğunu hissettik bir kez daha ve ardından şimşekli gök gürültülü havaya bakarak yağmurlu mevsim için heyecanlandık.
Her şeyin geçiciliğini Anicca diye adlandıran Budist öğretiyi anımsadık 2 hafta önce beslediğimiz av köpeğinin öldüğünü öğrenince. Arka ayakları tutmuyordu, belki de son yemeğini bizim elimizden yemişti, başını okşarken gözlerinde ince bir sızı gördüğümü hatırlıyorum. Yine de, son zamanlarında ona dokunabildiğime memnunum, o son bakışa tanıklık ettiğime memnunum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder