3858

Kendimi iyice çökmüş hissediyorum bugün, tüm gücüm tükenmiş ve hayat damarlarımdan çekilmiş gibi...
Güvensiz ve beceriksiz buluyorum kendimi; terapiye başlamayı da bitirmeyi de başaramıyorum.
Ne istediğimi bilmiyorum sanki, boşa kürek çekiyorum.
Haftanın 3 günü hastaneye gitmek de bıktırdı artık, işlerime kendimi veremiyorum istediğim gibi.
Hayatımdan ölesiye sıkılıyorum, ama bir yenilik getirmeyi de beceremiyorum. Kendime yeni ve özgür bir alan yaratmak istediğimde başlamıştım her şeye, geçen sene başladıklarımı bu sene bırakmış durumdayım.

Bugünden sonra yeni bir sayfa açmak için kendimi toplayacak enerjiyi bir şekilde bulmalıyım, bir şekilde... Yeniden ayağa kalkıp, kendimden nefret ettiğim tereddütlü halimden sıyrılıp 15 yaşındaki Rana olmalıyım: sert ve ters!
Uzatmadan kesip atabilmeliyim bana iyi gelmeyenleri, sakin ve güçlü durmalıyım, tıpkı onun gibi.
Rüyamdaki merdivenin başında farz edilen adam gibi ben de o kadar sessiz bir kesinlikle kararlarımın arkasında durmalıyım ki, herkes şaşırmalı.
İstiyorum, diyebilmek...
İstemiyorum! diyebilmek...
Bu böyle, diyormuşum, "Bu budur" deyip duruyormuşum. Bu budur bazen çünkü. Ben de böyleyim.
Ben böyleyim.