Kedimi ihmal ettim sanırım, vicdan azabı çekiyorum.
Hayatımın öyle yoğun bir dönemine denk geldi ki her gün ilgilenmem gereken onlarca işin arasında unutuldu.
Hayvancağızın aşılarını geciktirdim diye midir nedir, yemeden içmeden kesilip kaşıntılara başladı.
Yarın veteriner amcası görecek, umarım çabucak iyileşir ve kendine gelir.
İnsan rutinlerini özlüyor; benim de alışkanlıklarımın bir parçası cilt bakımımı yapan kızmış.
Geçen sefer o yoktu, başka biri yaptı ama nedense hem canım çok acıdı hem de içime sinmedi.
Epeydir ertelediğim bir mevzuydu, yine şirket işlerinden dolayı, ancak fırsat buldum ve kendisini görünce pek sevindim.
Bir buçuk saatlik kendime ayırdığım bir vakit işte; hiçbir şey olmasa sohbeti yeter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder