Tam iyiye gidiyorum derken... Keten tohumlu galetaların azizliğine uğradığım berbat bir gece... 5 saat sonra hala yediklerimi hazmetmeyi reddeden sevgili midem, gece yarısı beni sancılarla uyandırınca tekrar kusacağımı anladım.
Yine de direndim epey, nefes egzersizleriyle, mide asidini alan pastillerle, çam ormanları hayal ederek, yatakta yarı oturur vaziyette, kucağımda en yakın arkadaşım plastik çanağım bekledim... Ama olmadı; sonunda yine kustum. İşin kötüsü; kustuktan sonra da hiç rahatlayamadım, belki 2 saat mide ağrılarıyla kıvranmaktan uyuyamadım...
Yeniden yemek yiyebileceğim, dışarı çıkabileceğim günleri düşlüyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder