(02 0CAK CUMA)
Tam da küskün hissetmekteyken, unutuldum diye düşünürken...
Aradın, biraz sıkılmış geliyordu sesin, akşam iş çıkışı hemen eve dönmek istemediğini söyledin, birlikte yemek yiyelim, dedin.
Sevindim, hemen küslüğümü unutuverdim.
Kadıköy'ün hafta içlerini pek seviyorum; mahalleliyle karşılıklı sakince bir kahve içip zencefilli tarçınlı kurabiye yemeyi, kilisenin bahçesinde kedi besleyenleri izlemeyi, dükkanlara girip çıkmayı ve sahaflarda kitap karıştırmayı...
Akşam yine sıcacık geçti-seni sevdiğimi bu kadar çabuk unutmama sinir olsan da, işte güzel tarafı da çabucak hatırlamam!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder