Ne lanet bir günmüş anasını satayım!
Nefret, öfke ve haksızlığa uğramışlık duygusu içime karbonmonoksit gibi çöktü...
Bari sen de böyle yaralayıcı konuşmasaydın, yine güvensizlik sokmasaydın aramıza, hatırlamak istemediğim panik hissini tazelemeseydin keşke be!
İçim ezildikçe ezildi, yanık et kokusu solur gibiyim her nefesimde, cehennemin dibinde ölümü beklemenin nasıl bir vaziyet olduğunu tahayyül ediyorum ara sıra, nasıl ferahlayacağımı da bilmiyorum şimdilik. Ferahlamak lafından bile bak utandım şimdi. Hay amına koyayım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder