(19 KASIM PAZAR)
Emirli'de sulukar yağışına uyandım. Pencere kenarında yataklarındaki kızlara baktım; ne kadar şanslıyım!
Mutluluğum bu işte benim. Burada olmak, dünyadan uzakta.
Bu eve sığınmak, bu kızlar, bu kediler...
Kahvaltımız tam biterken bir telefon geldi, arkadaşım bize gelmiş, ama İstanbul'daki evin kapısında kalmış. Hiç beklemiyordum ve başımdan aşağı kaynar sular döküldü resmen, kendimi çok kötü hissettim. Neyse ki onu beklemeye ikna edebildim de arabayla alıp getirdik.
Şömine başında şampanya açıp pasta yedik, belki rakı sofrasına oturamadık ama, yine de keyifliydi.
Planlar iptal de olsa, sakin bir gün geçirdik kedilerle birlikte, sıcacık.
Kimse aramasa da, aldığım bir mesaj yetti yüzümü güldürmeye.
"Cheers to those who ended up getting burnt at the stake!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder