(8 ARALIK)
Sabahtan kısa bir yürüyüş yapmak iyi geldi; Sabiş hanımı kısırlaştırmaya götürdüm, ardından bankadaki işimi hallettim.
Bir türlü düzelmeyen ülkenin durumu, pandeminin peşinden gelen ekonomik vaziyet hepimizi, beni de elbette karamsarlığa düşürüyor... Bir türlü çıkamadığımız, debelendikçe battığımız bir çukurun içindeyiz sanki. Ne zaman düzelir bilemiyorum, düzelebilir mi emin değilim...
Evde kalmak zorunda olmak, kızlara bakmanın aralıksız rutini içinde kendime vakit ayıramamak, bana iyi gelecek şeyler için zaman ve enerji bulamamak, sanki dünyadan kopmuş hissetmek bu dönemde üst üste geldi benim için. Tam da hayatımın küçücük kaldığını hissederken, herkesten uzaklaşıp minik bir kutuya sığmaya çalıştığımı, açıkçası sıkıştığımı düşünürken, Temmuz'daki Gogol konseri haberini görmek beni heyecanlandırdı, dans ettiğim geceleri hatırlattı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder