(7 ARALIK)
Bu sabah bunaldığım anlardan birinde, nasıl yapsak daha kolaylaştırsak hayatımızı diye düşündüm. Bir yardımcı arasak tekrar, ben zaten yetişemiyorum, annem de fazla yoruluyor benim yüzümden... Bazen hayat bir tek bize mi bu kadar zor diye düşünmeye başlıyorum, ama biliyorum bu zihnimin yalan dolanı.
Hayat herkese ne zor ne kolay aslında- sadece olduğu gibi. Hayat nasıl yorarsan öyle çıkan bir rüyadan ibaret...
Bir kahve içmelik lüksüm var bugün; yapamadıklarımı sayıp durmak yerine yapabildiğim kadarıyla mutlu olma seçimim var, kaybettiklerime üzülmekle birlikte, kazandıklarım için şansıma teşekkür etmek var...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder