(21 EKİM)
Acıyla Yüzleşmek
Eve çıktıktan sonra hem hastane psikolojisinden kurtulup rahatladım, hem de aslında çok da iyi olmadığımın farkına vardım. Sanırım sağlam ağrı kesiciler veriyorlardı, bugün hareket etmekte ne kadar zorlandığımı görünce biraz keyfim kaçtı. Dikişler baskı yapılınca yakan acı, doğru düzgün oturup kalkamadığımdan kaynaklı bel ve sırt ağrıları, emzirmeyle oluşan yaralar ve daha türlü çeşit fiziksel zorluklarla baş başayım.
Sezaryenin kolay bir doğum olduğunu söyleyenlere şaşıyorum, beni tahminimden fazla zorladı. Anestezinin etkisi olan boğaz rahatsızlığı da cabası. Akşamüstü biraz eczaneye yürüyelim dedik, ben mahvoldum. Bu kadar zayıf olmaktan hiç hoşlanmıyorum ve dikiş yerime bakamıyorum. Şimdilik böyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder