4502

(19 EKİM)

Sanırım 2 günde 2 saat uyudum ama yine de uykulu değilim. 

Her uykudan uyanışta anesteziden ayıldığım ana geri döneceğim bir süre daha-o ıssız araf boşluğuna- ürpertiyle...

Emzirmeye pozisyonları deneyerek ve kızların ritmine adapte olmaya çalışarak geçiyor günler, geceler. Bir yandan her şeye çok yabancıyım, acemiyim, bir yandan hep bu düzende yaşar gibi alışkınım-ne tuhaf!

Ben; hayatımda eline bebek almamış, ikizleri olacağını aklına hiç getirmemiş, bebekleri fazla da sevimli bulmayan ben Rana; dünden beri minyatür kızlarımın ne kadar güzel olduklarına hayran kalıyorum.

Yenidoğanlar genellikle çirkin olur, üstelik bunlar prematüre, ama yine de öyle bağ kuruyoruz ki şimdiden-şaşkınım. Meme emerken minicik parmaklarıyla beni sımsıkı tutmaları inanılmaz, gözlerini kocaman açıp şaşkın şaşkın etrafı seyretmeleri, bana tanıyarak bakmaları akıl almaz...!

Erken doğmalarına rağmen akıllı ve hareketliler, ikisinin de kendine özgü karakterleri var resmen- nasıl tutmuşum ben bu hanımları içimde...? Dünyaya gelme iradeleri varmış, hayata tüm güçleriyle bağlandıklarını görmek beni hayran bırakıyor.