25 Ekim 2021 Pazartesi

4501

(18 EKİM)

Dün gece yarısı yattıktan sonra tuvalete kalktım, aslında anında bir tuhaflık olduğunu hissettim, ama emin olamadım. Endişelendim, anlamaya çalıştım, yok canım değildir dedim, ne yapmamız gerekiyor şimdi diye düşündüm. Hiçbir şeyimiz henüz hazır değildi!

Biraz sonra artık suyumun geldiğini kabullenip hastaneye gitmek üzere yola çıktık, işler planladığımız gibi gitmeyince gecenin köründe içimde garip bir huzursuzluk ve karnımda yine o dünkü ağrı... Ciddi ciddi doğuma mı gidiyorum ben şimdi??

Hastane odasında gergin bekleyişimiz 7saatten fazla sürdü; ağrılarım giderek arttı ve sürekli NST'ye bağlı yatmaktan sıkıldım. Tam olarak ne olacağını bilemeden bekleyişle geçen saatlerin sonunda sabah vakti doktorum geldi, anesteziyi görüştüler. Ciddi ciddi oluyor yani?!

Bundan sonrası çorap söküğü gibi; daha sedyeyle asansöre bindiğimde dünyadan soyutlandığımı hissetmeye başladım, ameliyathaneye girdiğimde lokal anestezi için uygun olmadığımdan genel anestezi alacağımı öğrenince biraz rahatsız oldum. Hiçbir şey planladığım gibi gitmemişti-ama olsun varsın.

Ben doğuma bakımlı bir şekilde, fön çektirip gelmeyi planlıyordum ve kızların Akrep olmalarını umuyordum. Hastane odası için süslemeler ve ikramlıklar düşünmüştüm. Ama onlar beni en hazırlıksız halimle yakaladılar ve kendi zamanlarını seçtiler. Ben de kabul ettim.

"Şimdi uyutuyoruz." sesini duyduktan sonra saniyeler içinde bir boşluğa daldı zihnim; uzay karanlığı ıssızlığı mı desem, okyanus dibi sessizliği mi, Budist hocamın anlattığı "bardo" mu...? Ürkütücüydü.

Uyanışımı hatırlıyorum; adımı sesleniyorlardı, duyuyor ama cevap veremiyordum. Gözlerim akmıştı, sürekli siliyordum ve boğazım öksürür yahut öğürür gibiydi. Konuşabildiğimde "Kızlar nasıl?" diye sordum ilk. "Neredeler?"  Sonra saati sordum, ne kadar çabuk olmuş, diye düşündüm.

Odaya geldiğimde tam ayılamamıştım, kızları bekledik bir süre. Yanımıza geldiler, ilk gördüğümde hiç yadırgamadım, benim olduklarını bildim- beklediğimden çok güzeldiler. Hangisi Vera, hangisi Leyla hemen bildim. 

Sonrası bir harala gürele, emzirme telaşı, gelen gidenler, arayan soranlar-ben kızlarla bambaşka bir dünyada gibiydim, tüm karmaşanın ortasında, kalabalıktan uzakta... Sanki hep benimle buradalardı, ezelden beri birlikteydik üçümüz.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder