(04 ŞUBAT PAZARTESİ)
Sinirden uyuyamadım tabi ki, erkenden uyanıp dükkana gittim. Ağzıma geleni saydım döktüm, sinirimden konuşturmadım karşımdakini. Çok haklıyım çünkü!
"Kimdi o dünkü insanlar? Dükkanımda ne işleri vardı?" diye başladım, oranın benim dükkanım olduğunu bellettim. Kendini dükkanın sahibi sanıyor adama bak! Kirayı veren benim, hava parasını güya o veriyor diye hak iddia ediyor ama hiçbir şey verdiğini de sanmıyorum. Sözüne güvenilmez artık onun.
Benim arkamdan iş çevirmek neymiş görsün, kimle iş yaptığını anlasın. Kafasına göre iş yapamaz burada, bu dükkanda olan her şeyden ben sorumluyum bir kere devlete karşı. Cahil insanlarla iş yapmaya çalışıyoruz işte başka bir şey değil!
Nefret ettim, öfkemi kussam da rahatlayamadım sinirimden deli oluyorum kendi dükkanımda elin kadınının işlerini yaptırdığını hatırlayınca. Olacak şey değil!
Öğleden sonra ancak sakinleşip masa başına oturabildim, hava da o kadar güzel ki bugün! Akşamüstü kendime bir güzellik yapmak için çıktım bir süredir aklıma taktığım fondöten ve kapatıcıyı aldım, sonra da arkadaşımla birer çay içmeye oturduk. Bir türlü yoluna koyamadığımız biriken işlerimizden, günlük çalışma planlarımızdan konuştuk. Her şey sonunda daha iyi olacak, inanıyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder