(27 ARALIK PERŞEMBE)
Halim yetmezmiş gibi bir de dükkanı taşıma işi çıktı; oysa hiç yeni bir şeye başlayacak halim yok.
Sorumluluk alacak mecalim yok, hiçbir şey için enerjim kalmadı sanki...
Geceleri uyuyamıyorum, gündüzleri de yaşamıyorum resmen, sadece hayatta kalıyorum.
Muayene sırası beklediğim 1 saatin geçmek bilmeyen iç bunaltısı iyice çöktü üzerime bugün, doktorun hayatımı sorgulayan soruları da son darbe oldu.
Yaşayanlar nasıl yaşıyorsunuz, cidden?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder