Dışarısı tam kara kış, içimde endişeler... Her şeyi geride bırakıp annemle bir kahve içmeye çıktım bugün, hatta alışveriş bile yaptım biraz. Çok da iyi geldi, her zamanki gibi.
Arkadaşımı cesaretlendirdim, içinde biriktirdiklerini muhatabına söylemesi konusunda. Söylenmeyenlere yazık olur çünkü, değil mi?
Her şey aslında öyle basit ki, biz karmaşıklaştırıyoruz gereksiz yere. Bazen tüm koşullar uygunken bir şey olmaz, bazen de koşullara rağmen olur işte...
Her şeye rağmen olan bir şey gerçektir bence, onu yok saydıkça, görmezden gelmeye çalıştıkça hata yapıyoruz aslında. Bırakalım olduğu gibi olsun, korkmadan söyleyelim içimizden geçeni, ne olacak yani? Adam olan anlar zaten, insan olanı etkiler bu şeffaf cesaret.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder