3453

(07 ARALIK CUMA)

Ne tuhaf bir gün, zaten uyuyamadım dün gece ve bir türlü aklımdan atamadım endişeleri.
Konuşulacak çok fazla söz biriktirdim ve patlayacak gibi hissediyorum. Bir yandan hayat devam ediyor ve hiçbir şeye yetişemiyorum bu ruh haliyle.
Sabah daha uykudan ümidi kesince kalkıp kahvaltı ettim, hem bir arkadaş gelecek onu beklemeye başladım hem de temizliğe kadın gelecek.
İkincisini beklerken ilki geldi, biraz da onunla kahvaltı edip sohbete daldım, derken bir de baktım saat 10 olmuş bile.
Bir de aradım ki bizim temizlikçi gelemiyormuş meğerse, boşuna beklemişiz. Sinir oldum, ne yapalım ortalığı biraz toplarladım çıkmadan.
Seramik atölyesi için sözleşmiştik arkadaşımla, birlikte gidip masaya oturduk. Bir yandan çamurla oynarken bir yandan düğün hazırlıklarından konuştuk, bu arada ben de Queen kupamı bitirdim.
Heyecanla bekliyorum fırından çıkacağı günü, hediye edeceğim akşamı...
Öğleden sonra arkadaşımı uğurladım, bir başka arkadaşım geldi yanıma. Bu kez çok kaygılı ve moralsiz buldum onu, hangimiz iyiyiz ki bu aralar gerçi?
Hep aynı mevzulara takılıp kalması, sürekli aynı şeyleri tekar etmesi beni endişelendirdi biraz, elimden geldiğince ona cesaret aşılamaya çalıştım. Çünkü içinde yaşadığı büyük duyguları dışarı hiç yansıtamıyor ve bu onu çok yoruyor olmalı, umarım bundan sonra daha cesur ve daha dürüst olabilir.
Akşamüstü kendimize hamburger ısmarlayıp biraz konuştuk evde, o gittikten sonra da ben artık tükenmiştim. Yorgun, uykusuz, içi kaygılar ve belirsizliklerle dolu, üşüyordum.
Bugün kayıp bir gün olarak geçti; ne piyanomu çalabildim, ne egzersiz yapabildim ne çalışabildim.
Kendimi iyi hissetmiyorum, sadece uyumak istiyorum...