Bir türlü gelemedi o keyifli vakitler, amma çok işimiz varmış! Bir türlü bitmek bilmedi işler yapa yapa. Ev bakma, toplanma, taşınma çat diye olunca, 1 ay içinde yerleşme ve tatil sığmadı.
Sürekli koşturma halindeyim, hep bir şeyleri oldurmaya çalışıyorum olmuyor sanki. Kendime artık hiç vakit ayıramıyorum işleri aksatmamak için, öyle ki oje bile sürmeye fırsat bulamıyorum; ama bir yandan da hiçbir şeyimiz tam değil. Bakarsan hala bir yerler var düzenlenecek, temizlik tam değil, evde hiçbir şey mükemmel değil. Kendi işim şahane mi gidiyor sanki tüm enerjimi versem bile, sokak kedilerinin hepsine yetebiliyor muyum ya da-yok.
Neden bu kadar çok vaktimi alıyor bu ev işleri, niçin bir türlü hayata yetişemiyorum? Diğer insanlar nasıl yapıyorlar, ben neden hayattan keyif almayı bir lüks gibi görüyorum...? Cumartesi gecesi dışarı çıkılırdı eskiden, epeydir tarih oldu o günler. Şimdi hafta sonu kedi köpek besleyebilirsek iyi hissediyoruz kendimizi, üstelik daha çocuk sorumluluğu yok hayatımızda. Hayat ne zamandan beri bu kadar kalabalıklaştı anlayamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder