(12 MART SALI)
Ateşkes:
"Seni yine güllerin sardığı bahçe kapısında beklerim o zaman..." dedi, yıllar sonra yeniden görüşecektik.
Vaktinden az evvel geldi, aşağıda, yıllarca onu görmeye alıştığım aynı yerde, ona en çok yakışan renkte giyinmiş bekliyordu; açık mavi...
Bir zamanlar birlikte eskittiğimiz aynı sokaktan sahile yürüdük, defalarca oturduğumuz çimlere yayıldık.
Hava kapalıydı, fırtına yaklaşıyor gibiydi, uzun uzun ortak tanıdıklarımızdan, neler yaptıklarından nasıl olduklarından konuştuk.
Ayrıldıktan sonraki buluşmalarımızda ya ağladığımızı ya da öpüştüğümüzü düşünürsek, sanırım bu bir çeşit ateşkes oldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder