Yıllar önce bir gece Nevizade'de sanırım-
Sık gitmediğimiz bir öğrenci barında oturmuştuk
Arka bahçesinde, bahçe de kapatılmıştı-
Senle birlikte miydik, değil miydik belli değildi
Saçların uzamıştı, gür ve simsiyah, omuzlarında...
Kaşların çatıktı, her zamanki gibi, biraz
Seni öpmeye çalıştım, dudaklarını çektin benden
Anlayamadığım, ama artık şaşırmadığım
Bir uzaklık peyda olmuştu ne zamandır aramızda
O an arkada çalmaya başladı Ayten Alpman:
"Üzgünüm...Acı sözlerim için...Üzgünüm...Seni kırdığım için
Aşkımız lekesiz olmalıydı...Şüphesiz olmalıydı..."
Sesi billur gibi akıyordu: "Affedemem- ben böyleyim..."
İkimiz birden başladık söylemeye, içlendik birlikte
Artık öpüşemesek de, birlikte ağlayabiliyorduk hiç değilse
Geçen akşam aklıma geldi o şarkıyı söyleyişimiz,
Kendi kendime mırıldanırken, şimdi bir başkası için:
Tam da bunu düşünürken:"Lekesiz olmalıydı...Şüphesiz olmalıydı..."
Kendine her şeye rağmen sahip çıkan bir sesle:"Ben böyleyim...!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder