İnançsızın Severek İnanmaya Başlaması ve Sevgilinin Ardından İnancın Kaybedilmesi Üzerine:
"Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum. Bu eksik sana değil, bana ait... Bende inanmak noksanmış... Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için sana aşık olmadığımı zannediyormuşum... Demek ki insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar... Ama şimdi inanıyorum... Sen beni inandırdın."*
"Bazen kendimi bir müddet için unuttuğum, bir insanda kendime yakın taraflar bulduğum oluyordu. Fakat kafama çıkmaz bir şekilde yerleşmiş olan o korkunç hüküm, derhal kendini gösteriyor, 'Unutma, unutma, unutma ki o sana daha yakındı... Buna rağmen böyle yaptı...' diye beni hakikate davet ediyordu. (...) İnanmamak, inanamamak... bunun ne kadar korkunç olduğunu her gün, her an hissediyordum. (...)"**
**Sabahattin Ali'nin Kürk Mantolu Madonna'sından, Raif'in ağzından...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder