"Demin ramazan pidesi aldım, yumurtalı, mis gibi kokuyor ha! Sıcak sıcak..." dedi, gülüştük.
"Şimdi anladım yani nasıl dayanılmaz bir şey olduğunu..."
"Anladın demek! İşte ben sana arkandan sarılınca, sırtının sıcaklığına yüzümü dayayıp enseni kemirince öyle oluyor aynen tadın-fırından yeni çıkmış ılık pide gibi puf puf!"
...
Bir yandan da hayat, herkes için bunca keyifli akmıyordu; bir dost hep yanlış insanları sevdiğinden dert yandı, hayatın neden hep böyle olduğunu soruyordu kendi kendine, Karaköy'de bir başına içerken...
Dertleştik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder