(17 HAZİRAN CUMARTESİ)
Dün evimizin kapısı değişirken kızlarla parkta bekledik, nedense salıncaklarda değil de, boşsa basket sahasında vakit geçirmeyi tercih ediyorlar.
Dün dışarıda bunları yaşarken, içeride bambaşka bir dünyadaydım yine; aferin bekleyen birine dönüştüğümü fark ettim, ilgi beklediğimi ve beklediğimi alamadığımda nasıl düştüğümü... Dışarıdan herhangi bir ilgiye muhtaç olduğum sürece özgür olamayacağımı biliyorum oysa, yine de ihtiyaç duyuyorum senden gelecek bir tepkiye, cevabını bekliyorum her seferinde. Sanki sende yankı bulmayan her bağırışım anlamsız, sende karşılık bulmayan her hareketim boşuna... Anlıyor musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder