(30 KASIM)
Kızları parka çıkardığım günler kendimi iyi hissediyorum, onlarla daha fazla vakit geçirmiş oluyoruz. Yoksa bazen bütün gün işe güce dalıp kendimi onlardan soyutlamaya çalışarak, tam anlamıyla işime de konsantre olamayarak geçiriyorum zamanımı.
Göztepe'deki evin kiralanması, eşyanın taşınması, organizasyon derken bu sıkıntılı haftalara bir de bu iş eklendi. Son 1 haftadır sürekli, uyanık olduğum her an kötü hissediyorum kendimi. Sanki bir daha hiç iyi hissedemeyecek gibiyim. Bir şey oldu, bir şey değişti sanki, ama ne olduğunu tam bilmiyorum. Hayatla olan bağım koptu, bir perde arkasında yaşamaya mahkum gibiyim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder