(15 ARALIK)
Yılın son haftaları, karanlıkta el yordamı temkinli ilerlemeye çalışarak, tüm olumsuzlukların arasında derin bir nefes alıp sakinliğimi korumaya gayret ederek geçiyor...
Eylül başında ne kadar hevesli olduğumu, nasıl da ışıl ışıl parladığımı anımsıyorum da-uzak bir anı gibi. Oysa daha 3 ay öncesi; yaklaşan günler için heyecanlıydım, güçlü ve karalıydım, doğru bir yolda ilerlediğimi hissediyordum. Ne oldu da bütün motivasyonumu kaybettim?
Aslında; sonbaharda çok beklediğim birkaç planın ertelenmesiyle enerjim düşmeye başladı, istediğim gibi gitmeyen günler sonrasında da umudumu, yaşama sevincimi tüketen kötülüklerle yüzleşmek ağır geldi. Ondan beri toparlanamadım, hastalık da üzerine geldi, gitmedi...
Bu dönem de geçecek elbet, hiç geçmeyecek gibi gelse de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder